Thursday, June 26, 2008

"Chansons d' Amour", του Christophe Honoré


Εκείνος αγάπησε εκείνη. Κι αυτή αγάπησε αυτόν. Όμως εκείνη ερωτεύτηκε και μια άλλη. Κι έτσι αυτός, για να την κρατήσει, αναγκάστηκε να τις αγαπήσει και τις δυο. Όταν εκείνη πεθαίνει, εκείνος καταρρέει, κι η άλλη αναζητά να ξεχάσει τον πόνο σε άλλες αγκαλιές. Όπως κι αυτός. Την αγκαλιά ενός άλλου.
Ανορθόδοξα ερωτικά μπλεξίματα στους υπερβατικά ρεαλιστικούς δρόμους του σημερινού Παρισιού, με ήρωες ρομαντικά μποέμ πρόσωπα μιας άλλης, ονειροπόλας εποχής, μα με αληθινούς πρωταγωνιστές τα τραγούδια του συνθέτη Αλέξ Μπωπέν.
Αντί για συναίσθημα, τραγούδι, κι αντί για ερωτικά λόγια, τραγούδια της αγάπης –αυτό είναι το ιδιότυπο μιούζικαλ του Κριστόφ Ονορέ, ο οποίος, κλείνοντας το μάτι στην κληρονομιά που του έχουν αφήσει οι συμπατριώτες του σκηνοθέτες, φτιάχνει ένα αξιολάτρευτο κουβάρι σχέσεων, ένα mélange à trois (ou quatre?) με ανθρώπους που πληγώνονται, πληγώνουν, αγαπούν και αγαπιούνται με πάθος και χωρίς συμβάσεις.
Ανάλαφρα και γλυκά, παθιασμένα και ευαίσθητα, ασυνήθιστα όσα και ειλικρινή, αυτά τα ερωτικά τραγούδια που ζωγράφισε ο αντισυμβατικός Ονορέ και έντυσε ο ονειροπόλος μελωδικός Μπωπέν, κολλάνε στα χείλη και στο μυαλό. Και όταν βγείτε μετά την πρώτη προβολή, θα θέλετε να τα ξανατραγουδήσετε -και μετά από ακόμα μια ακρόαση να τα ξαναδείτε.

[και βέβαια θα θυμηθείτε και
αυτό]

6 comments:

theachilles said...

Αχ, αγάπησα αυτό το φιλμ στην πρώτη του προβολή και χθες, σε ένα θερινό, την είδα για δεύτερη φορά, με την ιδανική παρέα, και παρά την απίστευτη ζέστη, η βραδιά κατατάσσεται σε μια από τις πλέον υπέροχες της ζωής μου. Τα τραγούδια είναι απίστευτα, ο Garrel είναι μοναδικός, η Clotilde είναι τόσο όμορφη και το φιλμ είναι το καλύτερο musical για την εποχή μας.

zubizabata said...

It was about fuckin' time (την ταινία δεν την έχω δει)

neutrino said...

theachilles,
τα ειπα και στο "δωματιο" σου, πολυ χαιρομαι που το φιλμ τρυπωσε στην καρδια σου οπως και σε μενα. αν δεν υπηρχε φετος και το once, θα συμμεριζομουν απολυτα και την τελευταια φραση σου!

zubizabata,
it was indeed the right time. εσυ να τ'ακους αυτα. ;p (να τη δεις! τετοια αποθεωση εκατερωθεν και να παει τζαμπα;)

De Facto said...

we love honore....

giorgisxristodoulou said...

Εξαιρετικό φίλμ...Πότε θα γίνει και για μας τα παιδιά της Αθήνας κάτι τόσο απλό και ειλικρινές(άρα και δύσκολο)?

etalon said...

toliossa leme toliossa gmt mou
ki eixa pei na kratitho....