"Stranger than Fiction", του Mark Forster

Μέχρι τωρα, η πιο «stranger than fiction» ιστορία που γνωρίζαμε ήταν αυτή όπου «έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα», στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Πιραντέλλο. Σ’αυτήν την ταινία, συμβαίνει κάτι .. «πιο παράξενο κι από παράξενο»: ένα πρόσωπο προσπαθεί να απαλλαγεί από τον συγγραφέα του!
Ο Χαρολντ Κρικ μας συστήνεται σαν ένας απλός, καθημερινός άνθρωπος. Ζει σύμφωνα πάντα με το αυστηρό, υπολογισμένο προγραμμά του. Ξυπναει με το ξυπνητήρι, μετράει τα βουρτσίσματά του, υπολογίζει το χρόνο που θα περάσει το λεωφορείο, δουλεύει, κάνει διάλειμμα, δουλεύει, κοιμάται. Και ξανά το ίδιο. Κάθε μέρα. Ένας πολύ απλός και πολύ καθημερινός άνθρωπος. Σχεδόν αδιάφορος, που δεν πρωταγωνιστεί πουθενά. Κι όμως, είναι κάπου πρωταγωνιστής: στο βιβλίο της ζωής του! Ναι, ο Χαρολντ Κρικ είναι παράλληλα το πνευματικό δημιούργημα μιας συγγραφέα, είναι ο κεντρικός χαρακτήρας του νέου της βιβλίου. Η ζωή του και το βιβλίο της ταυτίζονται απόλυτα.
Όμως, το βιβλίο είναι αυτό που παρακολουθεί κατά γράμμα τη ζωή του Χάρολντ, ή μήπως η ζωή του καθορίζεται από την πλοκή του βιβλίου και άρα από τη φαντασία της συγγραφέα; Αυτό θα το μάθουμε τη μέρα που μια μυστηριώδης φωνή αρχίζει να ακούγεται μέσα στο κεφάλι του Χάρολντ επαναλαμβάνοντας σαν voice-over (κάπως βέβαια πιο.. λογοτεχνικά και εκλεπτυσμένα) κάθε του κίνηση. Είναι η συγγραφέας που σιγά σιγά ολοκληρώνει το μυθιστόρημα της.
Μόνο που υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια: το μυθιστόρημα, όμως και όλα τα προηγούμενα βιβλία της καταθλιπτικής και ψυχαναγκαστικής συγγραφέως, τελειώνουν με το θάνατο του πρωταγωνιστή. Ο Χάρολντ Κρικ, θα πρέπει να πεθάνει. Η ιστορία του είναι μια τραγωδία.
Ο Χαρολντ Κρικ όμως δεν είναι έτοιμος να πεθάνει, γιατί αρχίζει να συνειδητοποιεί πως η ζωή του δεν είναι τραγωδία. Λίγο πριν το προδιαγεγραμμένο τέλος, γνωρίζει τον έρωτα και μαθαίνει να χαίρεται με τα απλά μικροπράγματα και η ζωή του μοιάζει περισσότερο με ρομαντική κωμωδία.. Τελικά λοιπόν, ποιος θα είναι ο επίλογος στο κωμικοτραγικό βιβλίο της ζωής του;
Πανέξυπνη και σκεπτόμενη feel good ταινία, που συμπλέκοντας τη συγγραφική φαντασία με την πραγματικότητα, ψάχνει τα όρια ανάμεσα στο κωμικό και το τραγικό και αξιοποιεί ιδανικά τόσο τον Will Ferrell (να ποιον θα υποστηρίζω στις χρυσές σφαίρες για κωμικό ρόλο!!) που επιτέλους σταματάει να κάνει γκριματσες και αποδεικνύει το ταλέντο του, όσο και τον Dustin Hoffman και κυρίως την υπέροχη Emma Thompson που υποδύεται ιδανικά την νευρωτική συγγραφέα.

«..And so he did what countless punk-rock songs had told him to do so many times before: HE LIVED HIS LIFE!».