Tuesday, January 30, 2007

"Pan's Labyrinth", του Guillermo Del Toro

“You live in an adult world now. You have to stop living in fairy tales”.
Τα παραμύθια είναι ένας ονειρικός τόπος φυγής, ένα παράλληλο σύμπαν γεμάτο παράξενα πλάσματα, πλασμένα από την παιδική (συνήθως), οργιώδη φαντασία.
Τα παραμύθια όμως δεν είναι μόνο γεμάτα ειδυλλιακές νεραϊδοχώρες και καλοκάγαθα ξωτικά. Όταν η βίαιη και αιματηρή πραγματικότητα σε πνίγει, τότε η παραμυθοχώρα που θα πλάσει το μυαλό μπορεί να είναι σκοτεινή και βάρβαρη. Και ίσως να μην είναι και τόσο φανταστική..
Όταν η πραγματικότητά σου είναι πλημμυρισμένη από το αίμα των Φαλαγγιτών του Φράνκο και των ανταρτων, τότε η παραμυθοχώρα σου δεν μπορεί παρά να είναι νοσηρή και ιδιόμορφη. Σαν ένας Λαβύρινθος. Σαν τον Λαβύρινθο του Φαύνου.
Στην Ισπανία του Φράνκο, η 11χρονη Οφηλία είναι περιτριγυρισμένη από δυστυχία, με τον ανταρτοπόλεμο να μαίνεται γύρω της, με την μητέρα της να έχει μια ανυπόφορη εγκυμοσύνη και τον σαδιστή στρατηγό πατριό της να εξασκεί την σκληρότητά του σε διαστροφικό βαθμό. Η προσπάθειά της να ξεφύγει από την πραγματικότητα την οδηγεί σε ένα εξίσου νοσηρό σύμπαν, όπου με οδηγό μια μυστήρια θεότητα, θα μπει σε έναν σκοτεινό λαβύρινθο μέσα στον οποίο θα βρεθεί αντιμέτωπη με μυστήρια πλάσματα και εξωπραγματικές καταστάσεις- που όμως επηρεάζουν την πραγματικότητά της περισσότερο απ’όσο φαντάζεται..
Ένα νοσηρό ταξίδι στη χώρα των θαυμάτων, μια παραβολή πάνω στην δυνατότητα και την δύναμη της επιλογής, μια αλληγορία ίσως για την ίδια την φρανκική Ισπανία.
Ή πιο απλά, ένα παραμύθι. Το απελπισμένο παραμύθι φυγής ενός δυστυχισμένου κοριτσιού, που στον φανταστικό του κόσμο έχει τη δυνατότητα της επιλογής και του αυτοκαθορισμού, που τόσο βίαια του στερεί η πραγματικότητα.

Άλλωστε ο θάνατος είναι αναπόφευκτος.
Το θέμα είναι αν θα πεθάνεις σαν μια απλή θνητή ή σαν πριγκίπισσα του παραμυθιού..

3 comments:

Anonymous said...

Η αληθεια ειναι οτι περιεργως η ταινια αυτη δεν με αγγιξε οταν την ειδα παρολες τις διθυραμβικες κριτικες αλλα ετεροχρονισμενα ισως καποια σημεια της να δουλεψαν ως βραδυφλεγεις βομβες μεσα μου.

antvol said...

Γράφεις πολύ όμορφα. Και ξέρεις το αντικείμενο. Αναρωτιέμαι αν είσαι ερασιτέχνης στο χώρο ή επαγγελματίας.

Ό,τι και να 'σαι, συνέχισε.

neutrino said...

@IC
η ταινια ουτε για μενα εφτασε τις προσδοκιες με τις οποιες ξεκινησα να την βλεπω (20 λεπτα χειροκροτημα στις Καννες σε προετοιμαζουν για κατι κοσμοιστορικο!). Βεβαια αυτο δεν σημαινει οτι δεν ηταν παρα πολυ ομορφη ταινια, με ιδιαιτερα μηνυματα. οπως μαλιστα πολυ ευστοχα χαρακτηρισε καποιος γνωστος μου, ειναι μια νοσηρη Αμελι...

@antvol
σε ευχαριστω για τα καλα σου λογια, το ξερεις οτι η εκτιμηση ειναι αμοιβαια.
οχι επαγγελματιας δεν ειμαι, είμαι μια πτωχη πλην τιμια φοιτητρια, που κατα καιρους ενα free press με φιλοξενει σε μια γωνια του:)