Let the sunshine in...

Όταν άνοιξα τα μάτια μου μετά τη βροχερή νύχτα, είδα το φως του ήλιου να περνάει μέσα από τις γρίλιες.
Χαμογέλασα ασυναίσθητα. Μια νέα μέρα ξεκινάει με λιακάδα.
Ποιός μπορεί να είναι καλύτερος οιωνός;

Μόνο όταν ξεκινάει η εβδομάδα με λιακάδα.
Δευτέρες με Λιακάδα..



Γιατί όχι και μια Τετάρτη με λιακάδα;
Κατηφορίζοντας, συναντάω τους Sunshine Boys και τη Little Miss Sunshine αραγμένους στην πλατεία. Να ψάχνουν για μια θέση στον ήλιο..



..Τους γνέφω, μα δεν με παρατηρούν. Και συνεχίζω τη βόλτα μου χαμογελώντας. Mε ηλιόλουστες σκέψεις.

"Έτσι συχνά όταν μιλω για τον ήλιο
Μπερδεύεται στη γλώσσα μου ενα
μεγάλο τριαντάφυλλο κατακόκκινο
αλλά δε μου είναι βολετό να σωπάσω".




Ακόμα κι όταν συναντάω τους άλλους, οι ηλιόλουστες σκέψεις δεν με αφήνουν να παρακολουθήσω τη συζήτηση. Αλλά δεν με πειράζει. Εγώ είμαι που δεν τις αφήνω να φύγουν.

Γιατί θέλω να κρατήσω την αιώνια λιακάδα στο μυαλό μου.


"How happy is the blameless vestal's lot! /
The world forgetting, by the world forgot /
Eternal sunshine of the spotless mind! /
Each pray'r accepted, and each wish resign'd".



The Eternal Sunshine Of My Spotted Mind..

[οι στίχοι, "'Ηλιος ο Πρώτος", Ο. Ελύτης
και "Eloisa to Abelard", του Α. Pope - Ολόκληρο το ποίημα εδώ,
poster από τις ταινίες "Los Lunes al Sol" και "Little miss Sunshine",
φωτογραφίες, ο Λευκός Πύργος και στη Νίκαια της Γαλλίας]
*updated!*