«Καμιά Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους» (No Country For
Old Men), των Ήθαν και Τζόελ Κοέν – Γιατί από όποια πλευρά κι αν στρίψεις το κέρμα, κάποιος θα χάσει και κάποιος θα κερδίσει. You call it, friendo.«Sweeney Todd» (Sweeney Todd,
The Demon Barber of Fleet Str.), του Τιμ Μπάρτον – Για την αιματηρή, νοσηρή, διαβολική, σκοτεινή μα και πιο ειλικρινή μπαρτονική ματιά από την εποχή του Ψαλιδοχέρη.«Θα χυθεί αίμα» (There will be
blood), του Πολ Τομας Άντερσον – Γιατί ο Πολίτης Πλέινβιου μας θύμισε τα θεμελιώδη συστατικά του κινηματογράφου και της ζωής.
«Control», του Άντον Κόρμπιν – Γιατί κάποιοι θρύλοι είναι πάνω απ’ όλα άνθρωποι -που έχασαν τον έλεγχο.
«Εσείς οι Ζωντανοί» (You, the Living), του Ρόι Άντερσον – Γιατί μέσα από την υπερβατική του ειρωνία μας θύμισε γιατί αξίζει που είμαστε ζωντανοί.
«Ρατατούης» (Ratatouille), του Μπραντ Μπερντ – Γιατί το animation δεν είναι πια παιδικό, όταν κουβαλάει ένα μυαλό τόσο απολαυστικά ενήλικο.
«Μια Φορά» (Once), του Τζον Κάρνεϊ – Γιατί τα μιούζικαλ έπαψαν να είναι αυτά που ξέραμε, για μια μόνο φορά.«Η Δολοφονία του Τζέσε
Τζέιμς από τον Δειλό Ρόμπερτ Φορντ» (The assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford), του Άντριου Ντόμινικ – Γιατί μέσα από μια εξαιρετική κινηματογράφιση, μας απέδειξε πως ο τίτλος δεν τα λέει όλα.
«Το Σκάφανδρο και η Πεταλούδα» (Le Scaphandre et le Papillon), του Τζούλιαν Σνάμπελ – Γιατί η κατάδυση στην τραγική ιστορία του Μπομπί με βρήκε στο τέλος να ίπταμαι απελευθερωμένη ψηλά πάνω από την αίθουσα.
«Η Εξορία» (The Banishment), του Αντρέι Ζβιαγκίντσεφ – Για το σκληρό όσο και λυτρωτικό δρόμο που οδηγεί από την αποξένωση στην (αυτο)εξορία.[..και βέβαια σας προσκαλώ να διαφωνήσετε!]
16 comments:
Πολύ χαίρομαι που σε ξαναδιαβάζω αγαπητή μου...
Η απουσία ου ήταν παραπάνω από αισθητή και επίπονη!
Δε συμφωνείς κα εσύ, πως φέτος ήταν μιατεράστια κινηματογραφική χρονιά;
Πολύ συμφωνώ με τις επιλογές σου... Με μοναδικό που μου λείπει το Once. Δεν ειμαι ιδιαίτερα φίλος των μιούζικαλ αλλά μόνο και μόνο η παρουσία του στη δεκάδα σου μου κινεί το ενδιαφέρον. Όταν το συνοδεύει μάλιστα μια τόσο λιτή αλλά και περιεκτική αναφορά.
Για τα υπόλοιπα, πολύ χάρηκα για το
Du Levande και Control. Τα οποία, μαζί με πολλά άλλα, σε μια τόσο γεμάτη κινηματογραφική χρονιά κινδυνεύουν να μείνουν στην αφάνεια!
Bonsoir neutrino,
ωραία η λίστα σου, φυσικά και διαφωνώ σε κάποια, αλλά με χαρά σου λέω ότι οι μισές από αυτές έχουν θέση και στη δική μου πρώτη δεκάδα, ενώ κάποιες για λίγο μείναν απ'έξω.
Χαίρομαι που θυμήθηκες το du levande, συμφωνούμε απόλυτα - ήσουν και εσύ τότε στις Νύχτες νομίζω, ε;
Αντίθετα, διαφωνούμε για το Control που στα μάτια μου δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια τυπικότατη και συμβατική βιογραφία, ευλογημένη με μια πολύ δυνατή κεντρική ερμηνεία και όμορφη φωτογραφία.
Τον Ρατατούη και το Once δεν τα έχω δει (και ούτε και πρόκειται να σου πω την αλήθεια...)!
Που είναι η ΕΞΙΛΕΩΣΗ οεο?
Που είναι το INTO THE WILD οεο?
Που είναι ο Φατιχ Ακιν και ο Κριστοφ Μουνγκίου οεο?
Υγ Αντιλαμβάνεσαι ότι μου αρέσει να διαφωνώ μαζί σου ε?
kioy,
Καλως σε ξαναβρισκω λοιπον! Ηταν μια πραγματικα παρα πολυ καλη χρονια, την οποια ομως απο το Φεβρουαριο και μετα παραμελησα και ως προς τις προβολες και ως προς τα κειμενα. Κριμα, κακο του κεφαλιου μου :/ Το Control και το Du Levande ειναι συμπτωματικα και οι δυο ταινιες που ειδα τις περισσοτερες φορες, με τον ιδιο ενθουσιασμο καθε φορα, και πραγματικα δεν θα μπρουσαν να λειπουν απο τη δεκαδα μου, παρα τα "τρανταχτα" ονοματα που απειλουσαν να τα βγαλουν απο τη μεση.
Αχιλλεα! Βonsoir monsieur!
Χαρα μου να διαφωνησεις -αυτος ειναι αλλωστε και ο λογος που καταγραφουμε και ανεβαζουμε τις προσωπικες μας λιστες. Αναμεσα στις "κοινως παραδεκτες" "μεγαλες" ταινιες (αν υποθεσουμε πως αυτες υπαρχουν), ο καθενας κραταει αυτες που τον αγγιξαν για τον εναν ή τον αλλο λογο. Η χαρα ομως παντα υπαρχει οταν βλεπουμε τα γουστα να διασταυρωνονται και να διαπιστωνουμε οτι και αλλοι ενιωσαν τα ιδια βλεποντας καποιες ταινιες ή σκηνες, ε; Παντως θεωρω οτι τοσο εσυ οσο και ο φιλος Κιοy αξιζει να δωσετε μια ευκαιρια στο Once :)
Καλως σε ξανα(μπλογκο)βρηκα alps!
H Εξιλεωση εμεινε εξω χωρις πολλες τυψεις ομολογω, το Into the Wild δεν το εχω δει (και εχω βασιμες υποψιες οτι θα εμπαινε με χαρακτηριστικη ανεση σε λιστα μου, αλλα χωρις ..αυτοψια δεν μπορω να ξερω), ο Φατιχ Ακιν ηταν στο 11, ενω ο Μουνγκιου, αν και παραδεχομαι τις αντικειμενικες αρετες του, δεν ηταν του δικου μου γουστου (και αρα για τη δεκαδα μου) για πολλους λογους.
Αυτοι που επισης εμειναν εξω μετα απο πολλη σκεψη ηταν ο Zodiac και ο Καρ Βαι.
(με αφορμη τα εμπρηστικα σου σχολιακια βρηκα ευκαιρια να τιμησω και τους επιλαχοντες χε!)
Ευχαριστούμε για τη λίστα. Πέρασε κιόλας ένας χρόνος από την προηγούμενη;;;
Έχω δεί λίγα αλλά θα αρχίσω από σήμερα το κατέβασμα όσων δεν έχω δεί. Πάντως το Inzagnie (The Banishment) που είδα ήτο όντως καταπληκτικό!
Θα χυθεί αίμα
control
The assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford
Ρατατούης
τα 4 sountrack της καρδιάς μας
lazopolis,
ενας χρονος πραγματι! κοιταζοντας το περσινο αντιστοιχο ποστ, βλεπω οτι ειχε ανεβει 28 Ιουνιου. απιστευτη χρονια, ουτε εγω καταλαβα πως περασε.
αρχισε να κατεβαζεις μανιωδως (αυτες οι δεκα ειναι μονο η αρχη..!)
καλως περασες, να φερεις και λιγο "φυσικο" αερα στο νετρινομπλογκ :)
DeFacto,
με αυτα (και με αλλα τοσα κομματια) μου φτιαξατε το soundtrack της Θεσσαλονικης! και την επομενη σεζον με ωραιες ταινιες sοundtracks και μουσικες.
Δυστυχώς να διαφωνήσω δεν μπορώ καλή μου!...
Και να μ' ενδιέφερε να "διαφωνήσω", μ' ευχαριστεί τόσο ο τρόπος και η λογική (αυτή που καταλαβαίνω, έστω) των επιλογών και μου αρέσει τόσο η γραφή σου που αντί διαφωνίας προτιμώ να δηλώσω θαυμαστής.
Χο.
ηλια,
θαυμαστης της θαυμαστριας σου! μπλεχτηκαμε! χο!
:):):)
ψαχνω μια νορβηγικη ταινια, τη re-prise...
την εχεις δει/ακουσει?
Άργησα (2 μήνες περιμέναμε να γράψεις, περίμενε και εσύ 5 μέρες την απάντηση) αλλά θα πω μια γνώμη: Δεν τα έχω δει όλα, συμφωνώ με αρκετά, αλλά θα σταθώ σε 2 παρατηρήσεις:
Μαζί σου για Once 100% και να πω στο φίλο Kioy ότι δεν πρόκειται για μιούζικαλ με την παραδοσιακή μορφή (που ούτε σε εμένα αρέσουν).
Λείπουν λείπουν λείπουν Eastern Promises και ναι συμφωνώ με τον alps 4 months 3 weeks 2 days
Καλημέρα identitycafe,
Την έχω δει την ταινία που αναφέρεις, πρόκειται για το ντεμπούτο ενός Δανού σκηνοθέτη ονόματι Joachim ...Trier (χεχε) που σάρωσε στην Νορβηγία τα διάφορα βραβεία (πως εμείς βραβεύουμε τις κόρες των μπαμπάδων ό,τι σκουπίδι και να βγάλουν; Ε, καμία σχέση). Σχόλιο πάνω στην μυθοπλασία και τη διαδικασία της δημιουργίας, αλλά και στα όνειρα και τις φιλοδοξίες που έρχονται λίγο μετά την ενηλικίωση, το φιλμ μου άρεσε αρκετά. Το έχω σπίτι μου, αν δε βρεις άκρη, επικοινώνησε μαζί μου.
γεια σου Καφε!
Η δικη σου λιστα περιοριζεται στο κομματι του '07, αλλα τωρα που την ξαναβλεπω εχει διαφορα κοινα! ..και το Eastern Promises που λειπει στον zamuc ;)
Την ταινια που λες δεν την ηξερα, αλλα ο ημιθεος Αχιλλεας βρηκε τη λυση!
Zamuc,
Το Eastern Promises υπαρχει στην 20αδα, αλλα στην προσωπικη μου λιστα δεν δεν απειλει καποιο απο τα 10. Η τοση πολλη βια μου προκαλει μια φυσικη αντιδραση, που χρειαζεται κατι εξαιρετικα δυνατο (ή κατι που να καταφερει να με αγγιξει προσωπικα) για να με κερδισει ολοκληρωτικα. Εδω ο Κρονεμπεργκ δεν το καταφερε.
Για το 4 εβδομαδες, τα μισοειπα και παραπανω στον alps. Εκανες μπανιο στα θερμα νερα του Καρλοβυ Βαρυ τερας; Ζηλευω! :))
Ό,τι μπορούμε κάνουμε,τώρα που μπορούμε γιατί σε λίγο μόνο για τα αρθριτικά μας θα πηγαίνουμε στο Κάρλοβυ Βάρυ
Post a Comment