"We'll always have Paris.."

[Παρα τον κινηματογραφικο τιτλο, μια εξωκινηματογραφικη παρεκβαση.]

Χωρις να το ξερω, χωρις ποτε να το εχω συνειδητοποιησει πληρως, το Παρισι για μενα ειναι η πολη που εχω συνδυσει με τις παιδικες μου αναμνησεις.
Τι παραξενο. Δεν γεννηθηκα εκει, ουτε καν περασα καιρο εκει.
Ηταν ομως -απ'ο,τι μου λενε- το πρωτο μου "τουριστικο" ταξιδι.
Μικρη, με ενα κοκκινο φορεματακι, μπροστα στον Πυργο του Αιφελ.
Φυσικα δεν θυμαμαι τιποτα. Ολα στο υποσυνειδητο. Και αν..

Πιο εντονα, ακουγεται ο αποηχος απο τα τραγουδακια που μου τραγουδουσαν πριν κοιμηθω.. Αυτες πραγματι, αναμνησεις ζωντανες, συνειδητες.
Je m'baladais sur l'avenue, le coeur ouvert a l'inconnu.
J'avais envie de dire bonjour a n'importe qui
N'importe qui et ce fut toi, je t'ai dit n'importe quoi,
Il suffisait de te parler, pour t'apprivoiser..

Aux Champs Elysees..



Tα πρωτα τραγουδια που ακουγα ηταν γαλλικα. Γιαυτο ισως τα γαλλικα μου φαινονται σαν τραγουδι.
Και το Παρισι σαν μελωδια. Γιαυτο και περπατουσα τραγουδωντας..
Aux Champs Elysees
Au soleil, sous la pluie, a midi ou a minuit,
Il y a tout ce que vous voulez aux Champs-Εlysees..

Aυτο το ταξιδι ηταν μια ιδιομορφη ανασυνθεση αναμνησεων. Πως ομως, αφου οι αναμνησεις μου ειναι ελαχιστες, ανυπαρκτες. Σαν να ανεσυρα απο τη μνημη κατι που ηξερα- εικονες, ηχους, μελωδιες.. Ομως τοσο θολες..




Τοποθεσιες απεκτησαν εικονα
l'etoile, la concorde, le jardin du luxembourg, les champs elysees..

Σκορπιες φρασεις απεκτησαν νοημα
les feuilles mortes, la vie en rose, ne me quitte pas, je ne regrette rien, tombe la neige, une meche de cheveux..

Και καποιες αναμνησεις να παιρνουν επιτελους σχημα.
Πως γινεται να νιωθεις τοσο δικο σου κατι που δεν ειναι παρα μια φευγαλεα αναμνηση;




"Ενα χαρτι που βρηκα εδω μπροστα μου..

Ποια ταχα σκεψη ασχηματιστη,
ποια μακρινη μου θυμηση,
του υποσυνειδητου μου ποια δραση
οι πυργοι τουτοι να μηνανε;
τιποτε σοβαρο δε θανει.
μπορει απλως ναχω μετανοησει
που οντας για λιγο στο Παρισι
μικορυς πυργισκους το γεμιζω-
τον πυργο του Αιφελ ν'ανεβω δεν καταφερα.
ηταν για μενα σπανια ευκαιρια
απο του πυργου αυτου τα υψη
σαν τοσους αλλους ναχω σκυψει
και απο κει τον κοσμο να αγνατευω...

Μα ισως παλι να επραξα σωστα
ισως σοφα να παρενεβη η τυχη
αφου σε λιγο θα επρπε ξανα
στα χαμηλα μου να κατεβω

μαλλον αυτη θαναι η λυση
των πυργων πoυ εχω ζωγραφισει..."



[Oι στιχοι του τραγουδιου απο το "Champs Elysees" του Joe Dassin.
Το ποιημα "Πυργος του Αιφελ" της Κικης Δημουλα.]