Friday, December 21, 2007

"My Blueberry Nights", του Wong Kar Wai


H Ελίζαμπεθ, ένας χωρισμός κι ένα ταξίδι ενδοσκόπησης χωρίς προορισμό, γεμάτο καπνούς, αλκοόλ και έρωτες μισούς.
Ένα ταξίδι ενάντια στο χρόνο που μας κάνει να ξεχνάμε, αλλά και μέσα στο χρόνο τον πανδαμάτορα, που γιατρεύει όλες τις πληγές.
Ταξιδι χωρίς σκοπό, σε μέρες φορτισμένες αλλά και ανέμελες και σε νύχτες με γεύση πότε στυφή και πότε γλυκιά. Στο δρόμο της θα συναντήσει έναν ιδιόμορφο καφεστιάτορα, τον Τζέρεμυ, έναν καθωσπρέπει καταπιεσμένο αλκοολικό με διαλυμένη καρδιά και μια νεαρή αλλαφροϊσκιωτη κοπέλα εθισμένη στον τζόγο. Μια διαδρομή ανάμεσα σε ανθρώπους, συναισθήματα, εθισμούς.
Άλλωσε και ο έρωτας τι άλλο είναι από εθισμός; Και οι σχέσεις τι άλλο από κράματα συναισθημάτων, διαθέσεων, ανασφαλειών;
Σ’ ένα τέτοιο αλληγορικό ταξίδι μας παίρνει γι’ ακόμα μια φορά ο ιδιοφυής Γουόνγκ Καρ Γουάι. Ο άνθρωπος που μας έβαλε στο «Chunking Express» και μας οδήγησε στο δωμάτιο «2046», ο άνθρωπος που πότισε τις οθόνες και τις καρδιές μας με «Ερωτική Επιθυμία». Αυτός ο δημιουργός που λατρεύει σχεδόν φετιχιστικά την εικόνα, που εξυμνεί υπόκωφα τον έρωτα, που δημιουργεί σύμπαντα τόσο αβάσταχτα μα και συνάμα τόσο βαθιά ερωτικά, που ζωγραφίζει με κάδρα και αποχρώσεις απαράμιλλης ομορφιάς.
Πορτοκαλοπράσινες αποχρώσεις που υπνωτίζουν, καδραρίσματα που προκαλούν το βλέμμα, αργή κίνηση της κάμερας που χορεύει γλυκά με την καρδιά.
Η ιστορία; Αυτή συνήθως, δεν έχει σημασία.
Αυτό όμως που έχει σημασία είναι το συναίσθημα. Αυτό το ιδιαίτερο συναίσθημα που δίνει ζωή στις εικόνες, που σε κάνει να βυθίζεσαι σ’ αυτό το ιδιόμορφο, ξεχωριστό σύμπαν που κάθε φορά δημιουργεί ο Καρ Γουάι. Και που εδώ, δυστυχώς, για πρώτη φορά, λείπει.
Για πρώτη φορά, ένιωσα θεατής και όχι συμμέτοχη σε αυτό που έβλεπα. Για πρώτη φορά, ένιωσα πως αυτό το προκλητικό, το κάθε φορά δικό μου σύμπαν δεν με καλούσε να βυθιστώ μέσα του γιατί του ήμουν, κατά κάποιο τρόπο, ξένη.
Ίσως έφταιγε η μεταφορά στον ανοιχτό χώρο, στην αχανή αμερικανική ενδοχώρα που δεν μπορούν εύκολα να κλειστούν τα συναισθήματα που πότιζαν τόσο ερωτικά τους τοίχους και τις ταπετσαρίες στα χαμηλά, στενά σπιτάκια του Χονγκ Κόνγκ του '60. Ίσως έφταιγε η μετατόπιση του βάρους από το κάδρο και τα πράγματα, στα πρόσωπα των γνωστών ηθοποιών. Δεν ξέρω.
Για πρώτη όμως φορά, ένιωσα ξένη στο ολοδικό μου σύμπαν των εμμονών, όπου άλλες φορές τα πράγματα, οι γωνιές, τα δρομάκια και τα χαμηλά φώτα αποκτούσαν ζωή και με καλούσαν συνωμοτικά να νιώσω τον έρωτα, την επιθυμία, το ανεκπληρωτο πάθος, την κρυφη ομορφιά της λεπτομερειας. Βγήκα από την αίθουσα μετέωρη, με μια περίεργη γεύση του ανολοκλήρωτου στον ουρανίσκο.

Ένας μήνας μετά, εκατομμύρια στιγμές και εικόνες μετά, κι όμως υπάρχουν ακόμα στιγμές και σκηνές που επίμονα με ακολουθούν -με ξυπνούν τα πρωινά και με νανουρίζουν κάποια βράδια.. Περίεργο. Απογοητευμένη λοιπόν, αλλά και συνάμα γοητευμένη χωρίς να το καταλάβω, περιμένω τη δεύτερη θέαση.

12 comments:

theachilles said...

Δεν έχω πρόβλημα να πορευτώ μόνος μου, αλλά η τελευταία σου παράγραφος δίνει την εντύπωση ότι ίσως έχω και παρέα. Προσωπικά, και ερωτεύτηκα και παθιάστηκα και όλα τα καλά καρβαϊκά μαζεμένα... Εμένα να δεις πόσο με ακολουθούν αυτά τα σιωπηλά 2 λεπτά... Παραπέμπω στο άλλο δωμάτιο, καθώς απόψε μετά τη δεύτερη προβολή απλώς επαυξάνω. Και χρωστώ και μια συγνώμη στην αγαπημένη μου Rachel που τελικά ήταν καλύτερη από όσο νόμιζα την πρώτη φορά.
Αχ
Αχ
Αχ...
Ευχαριστώ Kar Wai.. Θα επανέλθω μια από τις επόμενες μέρες...

neutrino said...

καλησπερα αχιλλεα!!
δεν ξερω τι γινεται μ'αυτη την ταινια, δεν ξερω αν σ'ακολουθω σ'αυτη την πορεια.. μ'απογοητευσε εγκεφαλικα και λογικα, αλλα καπως τρυπωσε μεσα μου. σιγουρα δε μοιραζομαι τον ενθουσιασμο σου, αλλα και νιωθω πως ημουν σκληρη απεναντι της. περασε κι ενα ιδιαιτερο διαστημα στο ενδιαμεσο, κι αναθεωρησα, ποιος ξερει..
ειπαμε, η δευτερη θεαση και το βαθος του χρονου θα δειξει !:)

Caesar said...

Εγώ πάντως ακροβατώ ανάμεσα σε σένα και στον theachilles. Μου άρεσαν οι διαδρομές σας. Πραγματικά και οι δύο έχουν φοβερό ενδιαφέρον και απόλαυση!
Είναι θαυμάσιοι οι εθισμοί που αναφέρεις νετρίνα όπως και οι εικόνες που δημιουργείς ;)

zubizabata said...

Εγώ πάλι που δεν είμαι και Kar-waiκός γιατί σας ζηλεύω που δεν το 'χω δει ακόμα...

Καταλαβαίνεις νετρίνα ότι με κάτι τέτοια σχόλια με διώξανε απ' το Άλλο Δωμάτιο.

Caesar said...

Ηθελα να συνδυάσω κάπως τις χριστουγεννιάτικες ευχές μου με τον κινηματογράφο, όπως πχ: " Merry Christmas Mr Laurence" ή κάτι πιό παλιό όπως το πολύ καλό σάουντρακ από την ταινία "Pour la peau d'un flic" με τον Alain Delon και την Anne Parillaud....:)
Παρ' όλα αυτά εύχομαι όμορφα & μαγικά Χριστούγεννα με πολλά φιλιά & ζεστές αγκαλιές:))

theachilles said...

Ζούμπι, ποιος σ'έδιωξε καμάρι μου; Εσύ είσαι ο απαράδεκτος που λείπει!!!! Πήγαινε δες Kar Wai!!

Νετρίνα, περιμένω τη δεύτερη προβολή σου... Και την τρίτη.. Και...

Καίσαρα, καλά να περάσεις στις γιορτές. Αυτές δεν με συμπαθούν καθόλου γαμώτο...

neutrino said...

καισαρα,
ειμαι σιγουρος οτι θα σε αγγιξει πολυ η ταινια.. οπως και γενικοτερα του εργο του Καρ Γουαι. Τα χριστουγεννα ειναι ιδανικη περιοδος για να οτν γνωρισεις. Σου ευχομαι λοιπον καλα χριστουγεννα με πολλες blueberry nights γεματες ερωτικη επιθυμια..

ζουμπι,
αγαπω τα σχολιακια σου τα οποια ειναι παντου καλοδεχουμενα (ειμαι σιγουρη οτι απο το αλλο δωματιο κανεις δε σε εδιωξε, απλα εσυ θες να παραπονιεσαι χεχε). αντε βρε, δες το! εμεις καναμε αμην και πως να το δουμε στο φεστιβαλ κι εσυ τωρα σνομπαρεις;

αχιλλεα,
ουφ, καθυστερει λιγο η δευτερη προβολη, γιατι μ'ολα αυτα που βγαινουν μαζεμενα δεν ξερω τι να πρωτοπρολαβω!! και αυτες οι blueberry σκηνες κολλημενες στο πισω μερος του μυαλου δε βοηθανε την κατασταση ;)

χρονια πολλα και καλα σε ολους! γεματα ομορφες εικονες...

kioy said...

Πραγματικά σπουδαία ταινία! Για το εικαστικό τα λες υπέροχα! Νομίζω πως ο Kar Wai, εκμεταλλεύεται τις τεράστιες δυνατότητες και απογειώνει την ταινία! Το μάτι δε μπορεί να ξεκολλήσει, τα καδραρίσματα σκηνοθετημένα με την βούλα της αρτιότητας!
Μια ταινία που μιλάει στην ψυχή, μιλάει τόσο δυνατά μα και όσο σιωπηρά σε αυτό που ο Wong μύησε στον κινηματογράφο. Την λεπτομερή καταγραφή, και οπτικοποίηση της εσωτερικότητας.
Αυτό που έπληξε την λογική μου ήταν η ενσάρκωση της αλληγορίας, της βιωματικής εμπειρίας σε ένα ρεαλιστικό σύμπαν. Δηλαδή σε μια κλασσική Αμερικάνικη κοινωνία, όπου όμως τελικά το σφιχτό στον μύθο μοντάζ δεν άφησε κανένα περιθώριο για μια εξωτερική αναφορά!

Και εγώ περιμένω εν αγωνιώς την δεύτερη θέαση, νομίζω πως πρόκειται για μια ακόμα πολυεπίπεδη ταινία, την οποία όμως δε μπορώ να τη συγκρίνω με το αγαπημένο μου 2046!

Unknown said...

Εγώ, πνιγμένος σε χριστουγεννιάτικη ευφορία, θα σταθώ στο κλίμα του Ουδετερονίου που έχει ακριβώς αυτό που εκτιμώ - και γι' αυτό πολεμάω, γράφοντας: Το να επιτρέπεις σε μια ταινία την υπόδηλη ανθρωπιά της. Το ότι ένας άνθρωπος (στις κατάλληλες περιπτώσεις...) την εμπνεύστηκε, την αισθάνθηκε, την κατάρτισε, την πρόσφερε. Ευγενικά, σεμνά, ανθρώπινα.
Της οφείλουμε λοιπόν ευκαιρίες που θα δίναμε σε έναν άλλο άνθρωπο. Και, κυρίως, και αυτό είναι που κάνει η φοβερή μας κοπελιά εδώ, την αφήνεις ήρεμα και απλά να αναπνεύσει μέσα σου τον αέρα που μπορεί εξαρχής να μοιραζόσασταν.

(Α! Το κείμενό σου ήταν δωράκι για μένα)

neutrino said...

kioy,
τα λες πολυ ωραια και στο μπλογκ σου για την ταινια! το σιγουρο παντως ειναι οτι παρα τις αμφιβολιες, εχει πυροδοτησει συζητησεις και αναζητησεις, εξωτερικες αλλα και, κυριως, εσωτερικες.. κι αυτο αποδεικνυει για ακομα μια φορα οτι ειναι μεγαλος δημιουργος.

ηλια,
παντα χαρα μου να σου δινω δωρακια :)
..αν δεν αγαπαμε τις ταινιες, δεν εχει νοημα ουτε να συζηταμε ουτε να γραφουμε γι' αυτες.. οποιες αμφιβολιες, σκεψεις, αντιρρησεις γινονται παντα απο το ενδιαφερον που προκαλεσε το καθε εργο και απο την αγαπη μας για τις εικονες. αν ποτε σταματησει να ειναι αυτη η κινητηριος δυναμη, χαθηκε και το παιχνιδι..! (ισως ασχετο, αλλα εμπνευστηκα με αφορμη τα λογια σου)!

καλη χρονια σε ολους! !

lafkadio said...

Μου άρεσαν πολύ τα σχόλιά σου!!!

Καλή και καρβαική χρονιά!

neutrino said...

καλησπερα lafkadio και καλη χρονια!
καλως μας ηρθες, περιμενω να τα λεμε συχνοτερα, να κοινωνουμε παρεα πρωτοι τις εικονες, καρβαϊκες και μη!! ;)