Monday, May 21, 2007

"La Tourneuse Des Pages", του Denis Dercourt


Η εκδίκηση πολλές φορές είναι θεαματική, αιματηρή και άμεση.
Άλλες φορές είναι υπόκωφη, ύπουλη και ψυχρή.
Το αποτέλεσμα βέβαια, αν είναι επιτυχημένο, δεν διαφέρει: Η ολοκληρωτική κατάρρευση μπορεί να επέλθει και με τους δύο τρόπους.
Ένα φαινομενικά αδιάφορο λάθος μιας ντιβας, κατέστρεψε ολόκληρο το μουσικό μέλλον μιας φερέλπιδος κοπέλας. Ένα απρόσεκτο αυτόγραφο τη λάθος στιγμή, έκανε τη μικρή Melanie να κλειδώσει το πιάνο της για πάντα και να κρύψει τις παρτιτούρες της βαθιά, στα σκοτάδια της μνήμης. Επιφανειακά, η αλλαγή φάνηκε μικρή. Η Melanie μεγάλωσε υποδειγματική, και το χάος που άφησε η απουσία μουσικής μέσα της, ήταν κρυμμένο καλά, σχεδόν χαμένο, πίσω από την αθώα μα μόνιμα ανέκφραστη ματιά της.
Τόσο αθώα που καταντά χυδαία και τόσο απλά ανεπιτήδευτη που μοιάζει τρομαχτική, η Melanie θα μπει, χρόνια μετά, στο σπίτι αυτής που την κατέστρεψε και μέρα με τη μέρα θα γίνει αναπόσπαστο μέρος του. Με ένα "τζοκόντειο" μυστηριώδες χαμόγελο θα κατακτήσει διακριτικά κάθε γωνιά του σπιτιού. Και η ατμόσφαιρα, μέσα στην καθημερινή απραξία, θα γίνεται όλο και πιο βαριά, όλο και πιο πνιγηρή. Όσο η εξάρτηση της ντίβας -αλλά και ολόκληρης της οικογένειας- από την πρόθυμη και ικανή Melanie μεγαλώνει και μετατρέπεται σε επικίνδυνο, υπόγεια ερωτικό πάθος, τόσο η πίεση του θεατή ανεβαίνει.
Μοιάζει με την ασφυξία όταν μένεις κάτω από το νερό περισσότερο απ'όσο πρέπει, με το σφίξιμο που νοιώθει ο καρπός όταν προσπαθείς να πιάσεις τον χτύπο του μετρονόμου μα τα δάχτυλα δεν προλαβαίνουν να ακολουθήσουν το ρυθμό στα πλήκτρα, με τη χαοτική ζαλάδα όταν χάνεσαι σ'εναν αχανή λαβύρινθο. Όλα μετέωρα, μια βασανιστική αναμονή, ένα ξέσπασμα που ποτέ δεν έρχεται, μιας που οι σελίδες της παρτιτούρας συνεχίζουν να γυρνούν φαινομενικά ανεμπόδιστα.
Η εκδίκηση δεν χρειάζεται να είναι ξαφνική και αιματηρή. Αρκεί να είναι αποτελεσματική. Δεν χρειάζεται καν να είναι μια εντυπωσιακή πράξη. Μπορεί να συνίσταται σε μια απλή παράλειψη. Και όσο μεγαλύτερη η εξάρτηση και η ανάγκη, τόσο καθοριστικότερη η παράλειψη.
Μια σελίδα που ποτέ δεν γύρισε, ένας χτύπος που δεν πρόλαβαν τα δάχτυλα, μια υπογραφή σε μια κάρτα, είναι αρκετά. Ειδικά όταν γίνονται από έναν άνθρωπο εμπιστοσύνης, όπως το φαινομενικά αθώο κορίτσι που γυρίζει τις σελίδες.
Και τόσο απλά, η μαγευτική μελωδία της ζωής μπορεί να μετατραπεί στην πνιγηρή σιωπή του θανάτου.

[Η ταινία προβλήθηκε περσι στους κινηματογράφους και τώρα κυκλοφορεί σε DVD, με ελληνικό τίτλο "Το κορίτσι που γυρίζει τις σελίδες"]

11 comments:

Caesar said...

Δεν το είδα ακόμη. Είναι στα υπ'όψιν. Χαίρομαι που μπορείς & βλέπεις αυτά που θάθελα κι εγώ. Οι περιγραφές σου μου τα κάνουν ακόμη πιό επιθυμητά;)
Aλλά πώς να δαμάσεις τον χρόνο; να προλαμβάνεις, ένα ποσοστό τουλάχιστον απ' ότι επιθυμεί κανείς!
BTW το "Δαμάζοντας τα κύματα" ήταν αρκετά ενδιαφέρον !
Καλημέρα Νετρίνα

gobias said...

Η εκδίκηση δεν χρειάζεται να είναι ξαφνική και αιματηρή. Αρκεί να είναι αποτελεσματική. Δεν χρειάζεται καν να είναι μια εντυπωσιακή πράξη.

Μεγάλη κουβέντα αυτή (και η μέθοδος που προτιμώ ως fan της εκδίκησης.) Είσαι τόσο μικρή κι όμως τόσο σοφή. Πολύ ωραία ταινία, αν και επιβεβαιώνει τη θεωρία μου ότι οι πιανίστες είναι λίγο τρελοί.
Επίσης μόλις τώρα συνειδητοποιώ ότι revenge films are my porn.

(all hail caesar το Δαμάζοντας Τα Κύματα είναι το απόλυτο κινηματογραφικό βασανιστήριο!)

IdentityCafe said...

wow, neutrina, auto ki an einai review!
:):):):):)
tha sou elega na etoimazesai gia Toronto film festival :)

neutrino said...

@ceasar
να το δεις, να το δεις! και να γραψεις κι εσυ την αποψη σου που τα λες υπεροχα (και) στις ταινιες. εγω που δεν ακουσα τις παραινεσεις γνωστων και δεν το προλαβα στην μεγαλη οθονη, το μετανιωσα.

Οσο για το "Breaking the waves", αν και δεν ειμαι φαν του Lars, η θεματικη της συγκεκριμενης ταινιας με ειχε συγκλονισει.
να εχεις ενα υπεροχο βραδυ/μερα :)

@gobias
μετα το killbillικο "Dead man's shoes", ολοκληρωθηκαν με την σελιδογυριστρα τα how to take revenge in movies lessons. ειμαστε πλεον ετοιμες να ξεκληρισουμε παντι τροπω (πςςς) τους εχθρους μας.
("εισαι τοσο μικρη κι ομως τοσο σοφη". γαμωτο, κατι τετοια λες και χανω τις δωρεαν προβολες των πειρατων. ;ppp)

@IC
Ναιιαι!!! θελω Τοροντο! Να δω τι κανετε κι εσεις εκει περα, τα βλαχο αμερικανοκαναδακια ;pp
σημερα ημουν σενα νοσοκομειο και σε θυμηθηκα, αχ πως μπορειτε ολη μερα εκει μεσα, βρε δοκτορ;
[thank you για τον καλο το λογο, απο σενα παντα μετραει ιδιαιτερα!:)]

Chen Miao said...

sto toronto thelo na ertho ki ego...

etalon said...

τοροντο
τοροντο
τοροντο
δαγκωτα!!!

etalon said...

...αλλα πρωτα στην Τσεχια στο Καρλοβυ Βαρυ. Τι λες?

neutrino said...

καλησπερα και welcome to the blogs world chen miao. κι εγω θελω τοροντο!

etalon, θα πας και Τσεχια; ειναι μες στην εξεταστικη μου :'(

etalon said...

μεσα σ ολα τ αλλα πρεπει να ανακαλυψεις κι ...εναν κινεζο στο
www.kinezos.blogspot.com

DREAM ON FUCKERS said...

Η αποτελεσματικότητα ήταν πάντα η υψηλότερη των τεχνών αγαπητή μου.

Ωραίο review.

Ευχαριστώ, αναζητώ ήδη το φιλμ.

neutrino said...

etalon,
δεν σε πιανω πλεον. θεσσαλονικη-ζυριχη-αθηνα-cammenes vourles και στο μεταξυ βρισκεις και κινεζους!!!

r2d2therobot
καλωσηρθες αγαπητο ρομποτ στο μπλογκακι! δηλωνω σιωπηλη φαν του dream on fuckers. θα τα λεμε συχνοτερα πλεον!:)
(να την δεις την ταινια, πραγματικα αξιζει!)