Sunday, February 11, 2007

"We'll always have Paris.."

[Παρα τον κινηματογραφικο τιτλο, μια εξωκινηματογραφικη παρεκβαση.]

Χωρις να το ξερω, χωρις ποτε να το εχω συνειδητοποιησει πληρως, το Παρισι για μενα ειναι η πολη που εχω συνδυσει με τις παιδικες μου αναμνησεις.
Τι παραξενο. Δεν γεννηθηκα εκει, ουτε καν περασα καιρο εκει.
Ηταν ομως -απ'ο,τι μου λενε- το πρωτο μου "τουριστικο" ταξιδι.
Μικρη, με ενα κοκκινο φορεματακι, μπροστα στον Πυργο του Αιφελ.
Φυσικα δεν θυμαμαι τιποτα. Ολα στο υποσυνειδητο. Και αν..

Πιο εντονα, ακουγεται ο αποηχος απο τα τραγουδακια που μου τραγουδουσαν πριν κοιμηθω.. Αυτες πραγματι, αναμνησεις ζωντανες, συνειδητες.
Je m'baladais sur l'avenue, le coeur ouvert a l'inconnu.
J'avais envie de dire bonjour a n'importe qui
N'importe qui et ce fut toi, je t'ai dit n'importe quoi,
Il suffisait de te parler, pour t'apprivoiser..

Aux Champs Elysees..



Tα πρωτα τραγουδια που ακουγα ηταν γαλλικα. Γιαυτο ισως τα γαλλικα μου φαινονται σαν τραγουδι.
Και το Παρισι σαν μελωδια. Γιαυτο και περπατουσα τραγουδωντας..
Aux Champs Elysees
Au soleil, sous la pluie, a midi ou a minuit,
Il y a tout ce que vous voulez aux Champs-Εlysees..


Aυτο το ταξιδι ηταν μια ιδιομορφη ανασυνθεση αναμνησεων. Πως ομως, αφου οι αναμνησεις μου ειναι ελαχιστες, ανυπαρκτες. Σαν να ανεσυρα απο τη μνημη κατι που ηξερα- εικονες, ηχους, μελωδιες.. Ομως τοσο θολες..




Τοποθεσιες απεκτησαν εικονα
l'etoile, la concorde, le jardin du luxembourg, les champs elysees..

Σκορπιες φρασεις απεκτησαν νοημα
les feuilles mortes, la vie en rose, ne me quitte pas, je ne regrette rien, tombe la neige, une meche de cheveux..

Και καποιες αναμνησεις να παιρνουν επιτελους σχημα.
Πως γινεται να νιωθεις τοσο δικο σου κατι που δεν ειναι παρα μια φευγαλεα αναμνηση;




"Ενα χαρτι που βρηκα εδω μπροστα μου..

Ποια ταχα σκεψη ασχηματιστη,
ποια μακρινη μου θυμηση,
του υποσυνειδητου μου ποια δραση
οι πυργοι τουτοι να μηνανε;
τιποτε σοβαρο δε θανει.
μπορει απλως ναχω μετανοησει
που οντας για λιγο στο Παρισι
μικορυς πυργισκους το γεμιζω-
τον πυργο του Αιφελ ν'ανεβω δεν καταφερα.
ηταν για μενα σπανια ευκαιρια
απο του πυργου αυτου τα υψη
σαν τοσους αλλους ναχω σκυψει
και απο κει τον κοσμο να αγνατευω...

Μα ισως παλι να επραξα σωστα
ισως σοφα να παρενεβη η τυχη
αφου σε λιγο θα επρπε ξανα
στα χαμηλα μου να κατεβω

μαλλον αυτη θαναι η λυση
των πυργων πoυ εχω ζωγραφισει..."




[Oι στιχοι του τραγουδιου απο το "Champs Elysees" του Joe Dassin.
Το ποιημα "Πυργος του Αιφελ" της Κικης Δημουλα.]

7 comments:

antvol said...

Το Παρίσι ήταν, είναι και θα είναι υπέροχο. Και, μέσα από τα δικά σου μάτια, φαντάζει ακόμη πιο όμορφο.

Μόνο μην λες πως το κείμενό σου δεν είναι κινηματογραφικό. Γιατί εμένα έτσι μου φάνηκε. Ένα court metrage εντυπώσεων, συναισθημάτων, σκέψεων κι ομορφιάς.

Caesar said...

... και γοητευτικό, νοσταλγικό, ρομαντικό, φανταστικό !!

"Dimanche"
Entre les rangees d'arbres de l'avenue des Gobelins / Une statue de marbre me conduit par la main / Aujourd'hui c'est dimanche le cinemas sont pleins / Les oiseaux dans les branches regardent le humains / Et la statue m'embrasse mais personne ne nous voit / Sauf un enfant aveugle qui montre du doigt.
[Ζακ Πρεβερ]

Seven Film Gallery said...

μη μου σφυριζεις αδιαφορα οτι δεν ειναι κινηματογραφικο. πες την αληθεια αυτη ειναι η νεα μικρου μηκους που γυρισες κι εχεις σκοπο να πας στο crash fest να μαζεψεις τα βραβεια.
δεν ειναι το κειμενο ειναι και η μουσικη υποκρουση που διαλεξες για να με εξοντωσεις προσωπικα.
σου πετω το γαντι...
"εγω το παρισι δεν το αγαπω"

Gnik nus said...

Τι μου θυμήσατε Madame neutrino!

Αν και δε θυμάμαι πολλά Γαλλικά μπόρεσα να θυμηθώ πώς είναι το Παρίσι..! Η πιο χαρακτηριστική πόλη του κόσμου... Ισως κ ομορφότερη αλλά η ατμόσφαιρα είναι που την ξεχωρίζει απ' τις άλλες. Πόλη του φωτός, πόλη όπου όλα είναι δυνατά, πόλη της γλυκιάς λήθης και της απέραντης ζωντάνιας.

Η ατμόσφαιρα του Παρισιού είναι για κάποιο λόγο μοναδική ανα τον κόσμο...κι ενώ είναι τόσο ευδιάκριτη για όσους τη γνωρίζουν, και τόσο εντυπωσιακή για όσους πρωτοπάνε(συνειδητά), μου είναι εντελώς αδύνατο να τοποθετήσω τί είναι που την κάνει τόσο ονειρεμένη...είναι υπερπόλη, δεν πατάει στη γη... Τous c'est possible a Paris.

Τολμώ να πω ότι δεν είναι κάτι συγκεκριμένο..είναι ο συνδυασμός όλων..και πραγματικά ΟΛΑ συνωμοτούν στο Παρίσι.
Το Φως σ' όλο του το μεγαλείο!..το ποτάμι κελαριστό, σου ψιθυρίζει και σε παρακινεί.. το φαγητό σε μεθάει, τα κτίρια λάμπουν! μεγαλόπρεπα μα τόσο προσιτά(ούτε ένα θαμπό δε θυμάμαι)..ο Πύργος κορδώνεται και σου δίνει αναφορά, η champes elysees πλατιάζει στον ορίζοντα, η αψίδα στέκεται περήφανη κουβαλώντας Ιστορίες και Πολιτισμό..και τα πλήθη πάλλονται..ρεμβάζουν κι ερωτοτροπούν. Ο ορισμός του Ρομαντισμού. Δλδ σ' όποιον δεν αρέσει το Παρίσι..τι να πω..τον οικτίιιρω!
Γιατί tous c'est possible a Paris.

''Πως γινεται να νιωθεις τοσο δικο σου κατι που δεν ειναι παρα μια φευγαλεα αναμνηση;''

Πάντως νομίζω ότι ακριβώς γι αυτό το νοιώθω (κι εγώ) τόσο δικό μου, γιατί το Παρίσι σε κερδίζει υποσυνείδητα..και γι' αυτό είναι ακαταμάχητο.

Για ΤΕΡΑΣΤΙΑ σχόλια!..έχω ακαταλόγιστο στους Beatles και το Παρίσι.

neutrino said...

@antvol
χμμ.. λες να ειναι οπως τα λες; ο πολυς κινηματογραφος βγαινει ασυναισθητα στην επιφανεια..!!

@καισαρα
thnx για το ποιημα. τον prevert νομιζα πως δεν τον ηξερα, και με αφορμη το σχολιο σου εψαξα να μαθω γι'αυτον. και ειδα οτι το συγκλονιστικο ποιημα "dejeuner du matin" ειναι δικο του(επισης αναμηνση απο τα παιδικα μου χρονια-απ'ο,τι φαινεται το μαθαιναν οι γονεις μου στο γαλλικο ινστιτουτο και τους ειχε μεινει..:

Il a mis le café
Dans la tasse
Il a mis le lait
Dans la tasse de café
Il a mis le sucre
Dans le café au lait
Avec la petite cuiller
Il a tourné
Il a bu le café au lait
Et il a reposé la tasse
Sans me parler
Il a allumé
Une cigarette
Il a fait des ronds
Avec la fumée
Il a mis les cendres
Dans le cendrier
Sans me parler
Sans me regarder
Il s'est levé
Il a mis
Son chapeau sur sa tête
Il a mis
Son manteau de pluie
Parce qu'il pleuvait
Et il est parti
Sous la pluie
Sans une parole
Sans me regarder
Et moi j'ai pris
Ma tête dans ma main
Et j'ai pleuré.

@γκαλερί
τετοια αγαπη για το Παρισι δεν την ηξερα απο μερους σας.. νομισα πως ησασταν γερμανοτραφης (=μισος προς τους Γαλλους!!;p). αλλα το Παρισι τους κεριδζει ολους, τι λεω!

μα καλα, ολοι καταλαβατε οτι δεν μπροω να ξεφυγω απο τα κινηματογραφικα;;;!

@gnik_nus
τι να πω, οτι συμφωνω και επαυξανω; περιττο! νομιζω πως η περιγραφη σου αφηνει ετη φωτος (βλ. και πολη του φωτος) πισω το ταπεινο κειμενακι μου!!
και φυσικα εχεις το ακαταλογιστο για ολα τα θεματα, οχι μονο για Παρισι και Beatles. αλλα τι λεω, για να χρειαζεσαι το ακαταλογιστο πρεπει να εχεις τελεσει πρωτα καποια εγκλημα. και αυταπου λες μονο εγκλημα δεν ειναι;p

Paris je t'aime!!

Eleni63 said...

εμένα πάλι το Παρίσι για άγνωστους λόγους είναι και παραμένει το χωριό μου. Αλλά δεν είμαι η μόνη!

etalon said...

καλο το παρισι αλλα καμμια ταινια δεν ειδες? τι κανεις τοσο καιρο? ε?