Bleu [Liberté?] : Απώλεια, παραίτηση και θάνατος -κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ο κόσμος γύρω γίνεται εχθρός, η αγάπη πόνος και προδοσία, η ανάμνηση πληγή ανοιχτή και η ζωή άχθος ασήκωτο. Πως απελευθερώνεσαι από τη σκιά μιας ζωής που είναι μόνο βάρος; Η Julie επιλέγει να κλειστεί ερμητικά, να απαρνηθεί τα πάντα, ανθρώπους και συναισθήματα, για να νιώσει ελεύθερη από τη δέσμευση που κατέληξε να είναι η σχέση με τους άλλους. Όμως ο άνθρωπος είναι μισός χωρίς τον άλλον. Σαν την ανολοκλήρωτη συμφωνία του Patrice που μιλά για την αγάπη και την ένωση, μα μένει μετέωρη, μ'ένα σπαρακτικό μοτίβο να επαναλαμβάνεται ικετευτικά και να αποζητά επίμονα το τελευταίο του μέρος. Που θα έρθει, ανέλπιστα, όταν η Julie θα βρει το σωστό δρόμο για την πραγματική απελευθέρωση. Μια ταινία για την ελευθερία; Περισσότερο, μια ταινία για την αγάπη.
Blanc [Égalité?]: Μια σχέση άνιση. Ο Karol αγαπά, έχει ανάγκη, λατρεύει. Η Dominique δεν αντέχει άλλο. Τον σπρώχνει μακριά, τον διώχνει, δεν έχει άλλα αποθέματα αγάπης. Ο Karol μόνος, ξένος στη σχέση του, ξένος στη χώρα που τον φιλοξενεί, κάνει μαθήματα μήπως μάθει τη γλώσσα, μήπως μάθει να αγαπά με άλλο τρόπο. Μόνος με μια βαλίτσα στην χιονισμένη πατρίδα του, κι εκείνη στην άλλη άκρη του ακουστικού να τον πληγώνει. Ποιός είπε οτι όλοι στην αγάπη είναι ίσοι; O Karol το ελπίζει, το πιστεύει, και δε θα το βάλει κάτω μέχρι να πληρωθεί με το νόμισμα που πιστεύει πως του αξίζει. Μια ταινία για την ισότητα; Περισσότερο, μια ταινία για την ελπίδα.
Rouge [Fraternité?]: Μπορεί το γλυκό φως της ευαίσθητης Valentine να ζεστάνει το ψυχρό σκοτάδι του κυνικού γέρου Δικαστή; Συνειδητά αποσυρμένος από μια ζωή που τον πλήγωσε, ζει λανθάνων, χωρίς να ζει, κρυφακούγοντας και επικρίνοντας τις ζωές των άλλων. Συμπτώσεις απανωτές σαν προδιαγεγραμμένα παιχνίδια της μοίρας, θα ανοίξουν μια χαραμάδα στην πόρτα του δικαστή και η Valentine θα προχωρήσει διακριτικά, μα επίμονα μέσα στην καρδιά του. Και ο νεαρός φέρελπις Auguste, η τύχη τί επιφυλάσσει γι'αυτόν; Το μέλλον του είναι προδιαγεγραμμένο, και καθρεφτίζεται στα μάτια του γέρου δικαστή, ή η διαδρομή μπορεί να αλλάξει; Κι όμως μπορεί, μόνο όμως αν πιστέψει πως μπορεί να ακολουθήσει το σωστό μονοπάτι, ακόμα ίσως και αντίθετα από τα σχέδια της μοίρας. Μια ταινία για την αδερφοσύνη; Περισσότερο, μια ταινία για την πίστη.
"Νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα· μείζων δε τούτων η αγάπη".
16 comments:
Πως σου ηρθε?
Η τριλογια αυτη απο τις βασικες ταινιες της μετα-εφηβειας που με καθορισαν...
1993 στο Ελλη, '94 στο Αττικον...
συζητησεις επι συζητησεων...
Άσε identity να της "έρχεται", γιατί όταν το κινηματογραφικό γράψιμο είναι έτσι, αναπτερώνονται πολλών οι ελπίδες...
[Trois Couleurs]Εχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε, αλλά είναι χτισμένo απο καλά και ατόφια υλικά που το κάνουν να δείχνει μέχρι σήμερα ενα δρόμο, ένα μονοπάτι μια μικρή διέξοδο για τους υπαρξιακούς μας δαίμονες;)
Να πούμε όμως και για την υπέροχη μουσική επένδυση του Zbigniew Preisner !
Liberté-Égalité-Fraternité [1789]
ic,
ειναι tribute στη χωρα που θα με φιλοξενει τους επομενους 6 μηνες ;)
ηλια,
merci merci αγαπητε, οταν το λες εσυ μετραει πολυ.. (εχω κοκκινησει αλλα με χαμογελο ως τα αυτια μαζι)
καισαρα,
δεν τα εχω εδω τα κομματια, ειδικα το Song for the Unification of Europe στην Μπλε, ηθελα να σας το εδινα σε λινκ να το κατεβασετε κιολας, αυτη η μουσικη επαιζε στο μυαλο μου οταν τα' γραφα..:)
au revoir mes amis
Συγχαρητήρια για το όμορφο cineblog και για το εξαιρετικό σου κείμενο!
Ο Κισλόφσκι δεν επηρέασε μόνο τον τρόπο που έβλεπα ως τότε το σινεμά (στα 19 όταν τον ανακάλυψα), αλλά οι ταινίες του μέσα από τα θέματα και την μοναδική τους αφήγηση είχαν τον τρόπο να χτυπούν κατευθείαν στην καρδιά μου (ιδιαίτερα κάποιες από τον Δεκάλογο).
Αν θέλει κάποιος το κομμάτι που έπαιζε στο μυαλό σου όταν έγραφες θα το βρει εδώ :)
hollykit,
kalosirthes!!! ax poly poly seyxaristo gia to kommati, teleio peskesi (kai) gia tin oikodespoina :)
na pernas na ta leme !! (sorry gia ta greeklish, no greek fonts available right now)
Ενα μουσικό κομμάτι του Z. Preisner περιέχεται και στο θαυμάσιο CD της ταινίας 2046 του W. Kar Wai !
Καλή μου neutrino
Λατρεύω τον συγκεκριμένο σκηνοθέτη .. Η κόκκινη ταινία ηταν η πρώτη μου επαφή με τον κινηματογράφο! Πίστευα πως η Μπλε είναι η αγαπημένη μου αλλά και στη Λευκή υπήρχαν σημεία πάρα πολύ δυνατά με ένα συγκλονιστικό τέλος...
δεν ξέρω... τώρα αν τις είχα μπροστά μου θα έβαζα να δω τη Λευκή...!
επειτα η μουσική είναι σε όλη την Τριλογία καταπληκτική,ένας παράγoντας που αναδεικνύει πάντα μια καλή ταινία....
σε φιλώ γλυκά
_Κυβέλη_
:) @ Kyveli
απο τις τρεις κι εμενα η Λευκη ειναι αυτη που εχει παιξει τις πιο πολλες φορες...
Νετρινα μετακομισες?
caesar,
eytyxos to 2046 mazi me merika alla epilegmena cd me synodeyoun kai edo :)
kyveli,
i alitheia einai oti i seira protimisis mou xrono me to xrono allazei. otan tis eixa protodei, mou eixe karfothei sto myalo i 'piasariki' mple. otan tis xanaeida oles mazi 2 xronia argotera, emeina stin kokkini. oxi gia poly omos, giati meta eida ksana kai ksana tin aspri tou agapimenou mou Karol. tora pou egrafa gi tis tainies apo mnimis, pethymisa na ksanado tin mple....! avyssos..
identitycafe,
e dn metakomisa akrivos, irtha gia ligo apo Strasvourgo na allakso parastaseis.. ;p
(again, sorry gia ta greeklish, elpizo na exo syndesi soon me ellinikous xaraktires, na grapso kai gia to Rotterdam)
Θα έρθω να σε βρω, beware...
αχιλλεα
αυτο δεν ειναι απειλη, ειναι υποσχεση ;) εγω το ειπα σοβαρα, ερχεσαι ανα πασα στιγμη!!
Hi Neutrino
Excellent post!
have a good weekend
ΠΡΟΣΟΧΗ!
Αν σας έρθει σχόλιο απο david santos:
o David Santos δεν είναι human αλλά bot.
Λογισμικό spyware δηλαδή που στοχεύει usernames και τα κάνει add σε μια βάση δεδομένων του για να κάνει spam και Ad targets.
Προσοχή στην web page του, έχει δυο exploits..)
όπου exploit:
http://en.wikipedia.org/wiki/Exploit_(computer_security)
ευχαριστώ τον fusmoker
copy/paste απο το blog της negma
Εκπληκτικός σχολιασμός πράγματι συγχαρητήρια. Να προσθέσω μόνο ότι είχα παλιότερα κάνει έρευνα πάνω στην γραφή του Gustave Flaubert και έτυχε να δω μετά τις ταινίες του Κισλόφσκι. Δεν ξέρω πόσο παρακινδυνευμένο είναι να το πω αλλά νομίζω οτί οι ταινίες κραυγάζουν πως ο Κισλόφσκι είναι ο Flaubert του κινηματογράφου...όπως ακριβώς ο Βισκόντι είναι ο Προυστ του κινηματογράφου. Η λεπτομερής περιγραφή, η πολλαπλότητα της point de vue, ο ρεαλισμός κόντρα στον ρομαντισμό σε όλο του το μεγαλείο...
Και πάλι συγχαρητήρια για τον σχολιασμό...
Post a Comment