Η ιστορία, πράγματι, εξαντλείται σε μια φράση: Ο ατρόμητος, θρυλικός παράνομος Τζέσε θα δολοφονηθεί από τον δειλό Ρόμπερτ Φορντ, μέλος της συμμορίας του. Πώς όμως αποτυπώνεται αυτή η ιστορία στο πανί και πώς κλιμακώνεται η ένταση από την αρχή μέχρι την προεξαναγγελθείσα δολοφονία;
Μια διήγηση μέσα από εικόνες και βλέμματα. Μια διαδρομή μοναχική, μέσα από ωκεανούς από σταχυα, μέσα από θολές εικόνες, σε μια Δύση που είναι άγρια λόγω της λιτότητας και της υπόγειας έντασής της κι όχι λόγω των εκκωφαντικών πυροβολισμών. Ο Τζέσε εκεί είναι ένας θρύλος όχι μόνο γιατί σκορπά τον θάνατο αλλά γιατί καλλιεργεί τον φόβο. Κι ο Ρόμπερτ Φορντ έχει μεγαλώσει με τον θρύλο αυτό. Με το δικό του είδωλο της εποχής. Τον θαυμάζει, τον ζηλεύει, τον φθονεί.
"Θέλεις να γίνεις όπως εγώ, ή θέλεις να γίνεις εγώ", τον ρωτά κάποια στιγμή ο Τζέσε, που γνωρίζει -όπως πάντα- από την αρχή τι ακριβώς πρόκειται να ακολουθήσει. Που, όπως ακριβώς καλλιεργεί το φόβο, καλλιεργεί εντελώς συνειδητά και το φθόνο. Και προετοιμάζει το έδαφος για το τέλος του. Αργά, συστηματικά και υπόκωφα ανοίγει το δρόμο για μια λυτρωτική τελικά δολοφονία από τον μικρό και ασήμαντο (μα πάντως συνειδητά επιλεγμένο), τον καταπιεσμένο, τον παραμελημένο κι ελαφρώς παράφρονα Μπομπ Φορντ που ζει για να ταυτιστεί με το είδωλό του. Που ζει για να κάνει το εγώ του Τζεσε δικό του εγώ. Και τη στιγμή που θα νιώσει πως το καταφέρνει (τη στιγμή ακριβώς που ο Τζεσε του έχει δώσει τη δυνατότητα να το πιστέψει), θα σηκώσει το όπλο εναντίον του σε μια προδιαγεγραμμένη δολοφονία - αυτοκτονία. Και που βέβαια, δε θα του δώσει πίσω τίποτα από αυτά που ήλπιζε.
Το στιγμαία σταθερό του χέρι θα αρχίσει και πάλι να τρέμει, η στιγμιαία λάμψη στο βλέμμα του θα σβήσει άμεσα και θα επανάλθει το θολό και απλανές της ανυπαρξίας και, φυσικά, η ιστορία δε θα είναι λιγοτερο αμείλικτη: Ο δειλός Ρόμπερτ Φορντ δολοφόνησε τον ηρωικό Τζέσε Τζειμς. Κι αυτή είναι η πιο σκληρή τιμωρία.
Μια διήγηση μέσα από εικόνες και βλέμματα. Μια διαδρομή μοναχική, μέσα από ωκεανούς από σταχυα, μέσα από θολές εικόνες, σε μια Δύση που είναι άγρια λόγω της λιτότητας και της υπόγειας έντασής της κι όχι λόγω των εκκωφαντικών πυροβολισμών. Ο Τζέσε εκεί είναι ένας θρύλος όχι μόνο γιατί σκορπά τον θάνατο αλλά γιατί καλλιεργεί τον φόβο. Κι ο Ρόμπερτ Φορντ έχει μεγαλώσει με τον θρύλο αυτό. Με το δικό του είδωλο της εποχής. Τον θαυμάζει, τον ζηλεύει, τον φθονεί.
"Θέλεις να γίνεις όπως εγώ, ή θέλεις να γίνεις εγώ", τον ρωτά κάποια στιγμή ο Τζέσε, που γνωρίζει -όπως πάντα- από την αρχή τι ακριβώς πρόκειται να ακολουθήσει. Που, όπως ακριβώς καλλιεργεί το φόβο, καλλιεργεί εντελώς συνειδητά και το φθόνο. Και προετοιμάζει το έδαφος για το τέλος του. Αργά, συστηματικά και υπόκωφα ανοίγει το δρόμο για μια λυτρωτική τελικά δολοφονία από τον μικρό και ασήμαντο (μα πάντως συνειδητά επιλεγμένο), τον καταπιεσμένο, τον παραμελημένο κι ελαφρώς παράφρονα Μπομπ Φορντ που ζει για να ταυτιστεί με το είδωλό του. Που ζει για να κάνει το εγώ του Τζεσε δικό του εγώ. Και τη στιγμή που θα νιώσει πως το καταφέρνει (τη στιγμή ακριβώς που ο Τζεσε του έχει δώσει τη δυνατότητα να το πιστέψει), θα σηκώσει το όπλο εναντίον του σε μια προδιαγεγραμμένη δολοφονία - αυτοκτονία. Και που βέβαια, δε θα του δώσει πίσω τίποτα από αυτά που ήλπιζε.
Το στιγμαία σταθερό του χέρι θα αρχίσει και πάλι να τρέμει, η στιγμιαία λάμψη στο βλέμμα του θα σβήσει άμεσα και θα επανάλθει το θολό και απλανές της ανυπαρξίας και, φυσικά, η ιστορία δε θα είναι λιγοτερο αμείλικτη: Ο δειλός Ρόμπερτ Φορντ δολοφόνησε τον ηρωικό Τζέσε Τζειμς. Κι αυτή είναι η πιο σκληρή τιμωρία.
[Καλή χρονιά σε όλους!
To κείμενο, με μικρές διαφοροποιήσεις, είχε γραφτεί την περίοδο του φεστιβάλ για το sevenfilmgallery.
Σε λιγότερο από 15 μέρες θα τα λέμε στα γαλλικά πλέον.
Καλή χρονιά και πάλι με ωραίες εικόνες και στιγμές!!]
To κείμενο, με μικρές διαφοροποιήσεις, είχε γραφτεί την περίοδο του φεστιβάλ για το sevenfilmgallery.
Σε λιγότερο από 15 μέρες θα τα λέμε στα γαλλικά πλέον.
Καλή χρονιά και πάλι με ωραίες εικόνες και στιγμές!!]
7 comments:
Επιτέλους κείμενο! Και κάποια στιγμή δώστε μας τη χαρά να σας δούμε κιόλας γιατί παραχαθήκατε!
Υ.Γ.: Και καλή χρονιά!
Για σενα ανεβαζουν σαρα Κεην τα παιδιά, βγες απο τα σινεμα κι ελα στο Θεατρο.
Ε και που΄σαι σε καλεσα στο παιχνίδι.
Παίξε!!!
Συγγνώμη να ρωτησω κατι?
-Τι είναι εξεταστική?
)P
Δεν νομίζω ότι είναι εύκολη υπόθεση η μεταφορά μιας νουβέλας στην οθόνη. Ο χώρος της περιγραφής των συναισθημάτων σ' ένα βιβλίο είναι σχεδόν απέραντος όπως και οι διαφορετικές εικόνες που δημιουργεί αυθόρμητα ο κάθε αναγνώστης σε αντίθεση με τον θεατή. Πάντοτε όμως οι θρύλοι ελκύουν θεατές & αναγνώστες ;))
αλπς
καλησπερα κ καλη χρονια!
αυτο το σ/κ εχει Σαρα Κεην, οπως προτεινετε κι εσεις.. Εγω παλι σας προτεινω Τζεσε ή "Αποξενωση".. :)
εταλον,
μερσι για το παιχνιδι, θα ανταποκριθω soon enough i hope. καθε φορα το ιδιο αστειακι με την εξεταστικη. μα γιατι κανεις δε με πιστευει οτι διαβαζω; (αραγε;) ;ppp
καισαρα,
δεν την εχω διαβασει τη νουβελα, αλλα, εκτος απο τον τροπο που διαχειριζεται την ιστορια του, και οι εικονες του Ντομινικ απο μονες τους σου κοβουν την ανασα. ο συνδυασμος φωτογραφιας/μουσικης/ερμηνειων ειναι καταπληκτικος.
Καλώς σε βρήκα neutrino !!
πολύ ενδιαφέρον το ποστ σου ....
θα ξαναέρθω να δω τη συμμετοχή στο παιχνίδι του έταλον !!
φιλιά
_Κυβέλη_
Θηριο!
Πας ερασμους τελικα!!!
Ωραια!
Την ειδες την Αποξενωση???
Σε φιλω!
κυβελη,
καλησπερα και καλωσηρθες,
να κατσεις να τα λεμε συχνοτερα για ταινιες, γιατι απ'ο,τι βλεπω εχεις κι εσυ αντιστοιχες ..καλλιτεχνικες ανησυχιες! :)
καφε,
ναι φευγωωω, παω να πλησιασω λιγο το κεντρο του κοσμου. Την Αποξενωση την ειδα. Και με αγγιξε παρα πολυ. Δεν ξερω αν προλαβαινω να γραψω αυτες τις μερες, αλλα για την ωρα τα λεει πολυ καλα ο αχιλλεας σε προηγουμενο ποστ του!
Post a Comment