Στην κατεχόμενη από τους Ιάπωνες Κίνα του ‘40, όπου περιορίζονται οι αντιδράσεις και συνθλίβονται τα συναισθήματα, υποβόσκει μια συγκεκαλυμένη ένταση -όπως άλλωστε συμβαίνει σε κάθε περίπτωση κατάκτησης και κατοχής. Εξουσία και υποταγή. Ο κυρίαρχος που προσπαθεί να καταπνίξει τον πόθο -για ελευθερία, για συναίσθημα, για οτιδήποτε-, και αυτός που υπόγεια φουντώνει ψάχνοντας να βρει διέξοδο. Και συνήθως τη βρίσκει: στην αντίσταση, που με τη σειρά της θα φέρει την καταστολή. Ένα ακόμα δίπολο έντασης και πάθους, που δίνει την ευκαιρία στον πνιχτό πόθο να ξεχυθεί και να πλημμυρίσει τα πάντα, πνίγοντας με τη σειρά του αυτούς που θέλησαν να τον καταστείλουν.
Ο πόθος μπορεί να υποδηλώνει αγάπη, μίσος, έρωτα, φόβο, απέχθεια ή έλξη. Δεν έχει όμως σημασία τί είναι αυτό που κρύβει. Σημασία έχει τί είναι αυτό που αφήνει να διαφανεί. Τη στιγμή του πάθους αποκαλύπτονται όλα αυτά που πασχίζει να κρύψει η λογική. Πέρα από σκοπιμότητες, σχέδια και σκέψεις, υπάρχουν κάποιες στιγμές που ο πόθος ξεσκεπάζει τα πάντα. Με καταστροφικά, συχνά, αποτελέσματα και για τις δύο πλευρές.
Μια νεαρή αντιστασιακή φοιτήτρια κι ένας στρατηγός συνεργαζόμενος με τις δυνάμεις κατοχής. Μια νεαρή άβγαλτη ηθοποιός και ο έμπειρος σκηνοθέτης του ειδυλλίου τους. Ένα σχέδιο εξόντωσης και ένα μέσο εκτόνωσης. Προσποίηση και δεύτερες σκέψεις εκατέρωθεν, μέχρι που τα σώματά τους ενώνονται και ο πόθος συσκοτίζει τα πάντα. Οι ρόλοι δε θ’αλλάξουν, μα η ένταση θα αποκαλύψει πτυχές που πιθανόν να έπρεπε να έχουν μείνει ανέπαφες..
Ο πόθος απαιτεί την προσοχή σας.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
Ομολογώ ότι το περίμενα καλύτερο, ωστόσο θα συμφωνήσω με το άψογα λιτό σου κείμενο. Πιστεύω ότι εύστοχα εντοπίζεις και στέκεσαι στις αρετές ενός πολύ καλού φιλμ, που εγώ προσωπικά τις συνάντησα στα εκπληκτικά μάτια του Tony Leung.
Καλησπέρα νετρίνα μας...
Ποτέ δεν μπόρεσε να υπερισχύσει η λογική έναντι του πόθου. Οσο μεγαλύτερος κι εντονότερος ο πόθος τόσο μεγαλύτερο το κόστος. Όπου υπάρχει ή κυριαρχεί η λογική εκλείπει το πάθος & όπου ανθεί το πάθος υποχωρεί η λογική. Η προειδοποίηση γίνεται κατανοητή όταν ήδη είναι αργά. Αλλά & χωρίς να καεί κανείς στο καμίνι του πόθου πώς θα νιώσει ότι έζησε ;))
συγγνωμη για τις καθυστερημενες απαντησεις !
καλησπερα αχιλλεα!:)
νομιζω πως τελικα ειμαι απο τους λιγους εδω που τους ενθουσιασε το φιλμ (αν ζουσα στη Βενετια θα ειχα καλυτερη τυχη ;)). αλλα θεωρω οτι πραγματικα ειχε πολλα να πει, και φυσικα το απιστευτο βλεμμα του Leung τα ελεγε ολα τοσο μα τοσο ευγλωττα!
καισαρα,
η προειδοποιηση (προσοχη, ποθος!) μπορει να ειναι τοσο αποτρεπτικη, οσο ομως και προτρεπτικη -γιατι οπως πολυ σωστα λες, μπορει το τελος να ειναι καταστορφικο, αλλα σε καθε περιπωτση η εμπειρια ειναι ζωτικη... (και ο καθενας μπορει να επιλεξει αν θελει να τη βιωσει, αναλογα με τις αντοχες του).
Post a Comment