Γεγονότα και μηνύματα. Πομποί και δέκτες. Θύτες και θύματα.
Αντίθετοι πόλοι, αντιφατικά κείμενα. Και ανάμεσα τους το μέσο: η εικόνα. Αυτή που καταγράφει το γεγονός ή που το παραμορφώνει, αυτή που μεταφέρει το μήνυμα, και αυτή που το διαμορφώνει συγχρόνως. Μπροστά από την οθόνη ο δέκτης και πίσω από αυτήν ο πομπός. Και ανάμεσά τους οι εικόνες, που αναπαριστώντας (αντικαθιστώντας) την πραγματικότητα και μεταδίδοντας (μεταμορφώνοντας) τα μηνύματα διαμορφώνουν τις συνειδήσεις. Συνειδήσεις που κατατάσσουν τόσο τους πομπούς, όσο και τους δέκτες: Παθητικοί καταναλωτές και (ή) ενεργοποιημένοι πολίτες. Εναλλασόμενοι και οι ρόλοι, ανάλογα με τη διάθεση και το βαθμό ενεργοποίησης και ευαισθητοποίησης. Ο θύτης γίνεται θύμα, ο ανακριτής γίνεται ανακρινόμενος, ο πομπός γίνεται δέκτης.
Δεν είναι απλά θέμα οπτικής. Είναι, κυρίως, θέμα αντίληψης της πραγματικότητας. Και, συνακόλουθα, συμπεριφοράς. Εθισμένοι, συνειδητά ή ασυνείδητα, να καταναλώνουμε εικόνες (τηλεοπτικές αλλά και κινηματογραφικές), υπάρχει πάντα η πιθανότητα (ο κίνδυνος;) να παρασυρθούμε από αυτές. Και να ξεχάσουμε οτι η πραγματικότητα μπορεί να βρίσκεται σ'ένα άλλο δωμάτιο, έξω από την οθόνη. Οτι τρέχει ανεξάρτητα από το πάτημα του κουμπιού του τηλεκοντρολ, οτι συχνά δεν είναι αποτυπωμένη σε φιλμ. Οτι η αλήθεια δε μοντάρεται και οτι η ζωή δεν προβάλλεται σε οθόνη, αλλά χορεύει σε ηλιόλουστους κήπους και φωνάζει στους δρόμους.
Μια ταινία που παίζει με τη διφορούμενη έννοια του "μηνύματος" χωρίς να επιχειρεί να διαμορφώσει απόψεις αλλά θέτοντας ερωτήματα και ένας δημιουργός που έχει την ευφυία να παίξει με το κοινό του χρησιμοποιώντας την εικόνα ως μέσο για να αναρωτηθεί για το ρόλο και την παντοδυναμία της..
[η μικρού μήκους ταινία "Το άλλο δωμάτιο" του φίλου συνblogger Αχιλλέα προβλήθηκε στο πλαίσιο του AZAshortfilmfestival στη Θεσσαλονίκη]
Αντίθετοι πόλοι, αντιφατικά κείμενα. Και ανάμεσα τους το μέσο: η εικόνα. Αυτή που καταγράφει το γεγονός ή που το παραμορφώνει, αυτή που μεταφέρει το μήνυμα, και αυτή που το διαμορφώνει συγχρόνως. Μπροστά από την οθόνη ο δέκτης και πίσω από αυτήν ο πομπός. Και ανάμεσά τους οι εικόνες, που αναπαριστώντας (αντικαθιστώντας) την πραγματικότητα και μεταδίδοντας (μεταμορφώνοντας) τα μηνύματα διαμορφώνουν τις συνειδήσεις. Συνειδήσεις που κατατάσσουν τόσο τους πομπούς, όσο και τους δέκτες: Παθητικοί καταναλωτές και (ή) ενεργοποιημένοι πολίτες. Εναλλασόμενοι και οι ρόλοι, ανάλογα με τη διάθεση και το βαθμό ενεργοποίησης και ευαισθητοποίησης. Ο θύτης γίνεται θύμα, ο ανακριτής γίνεται ανακρινόμενος, ο πομπός γίνεται δέκτης.
Δεν είναι απλά θέμα οπτικής. Είναι, κυρίως, θέμα αντίληψης της πραγματικότητας. Και, συνακόλουθα, συμπεριφοράς. Εθισμένοι, συνειδητά ή ασυνείδητα, να καταναλώνουμε εικόνες (τηλεοπτικές αλλά και κινηματογραφικές), υπάρχει πάντα η πιθανότητα (ο κίνδυνος;) να παρασυρθούμε από αυτές. Και να ξεχάσουμε οτι η πραγματικότητα μπορεί να βρίσκεται σ'ένα άλλο δωμάτιο, έξω από την οθόνη. Οτι τρέχει ανεξάρτητα από το πάτημα του κουμπιού του τηλεκοντρολ, οτι συχνά δεν είναι αποτυπωμένη σε φιλμ. Οτι η αλήθεια δε μοντάρεται και οτι η ζωή δεν προβάλλεται σε οθόνη, αλλά χορεύει σε ηλιόλουστους κήπους και φωνάζει στους δρόμους.
Μια ταινία που παίζει με τη διφορούμενη έννοια του "μηνύματος" χωρίς να επιχειρεί να διαμορφώσει απόψεις αλλά θέτοντας ερωτήματα και ένας δημιουργός που έχει την ευφυία να παίξει με το κοινό του χρησιμοποιώντας την εικόνα ως μέσο για να αναρωτηθεί για το ρόλο και την παντοδυναμία της..
[η μικρού μήκους ταινία "Το άλλο δωμάτιο" του φίλου συνblogger Αχιλλέα προβλήθηκε στο πλαίσιο του AZAshortfilmfestival στη Θεσσαλονίκη]
7 comments:
Καλημέρα.
Νομίζω πως αυτό είναι ακριβώς το κείμενο που κάνει τον Αχιλλέα χαρούμενο, αφού καθιστά σαφή την ομόρροπη αντίληψή σου για το ταινιάκι. Ωραία γραμμένο, λιτά εύστοχο και ελαφρώς γραμμικό, ακριβώς σαν ΤΟ ΑΛΛΟ ΔΩΜΑΤΙΟ, αυτό το κειμενάκι είναι ταυτόχρονα μαγνήτης για όσους ενδιαφέρονται και οδηγός για όσους το... έχασαν. Ωραίο.
Θελω να ειμαι παρων τη στιγμη που ο Αχιλλέας θα σε φιλάει με αγαπη για αυτο το εξαιρετικο και βαθυ κειμενο σου.
Θελω να ειμαι παρών οταν "ιστορια γραφουν οι παρέες"
καλη αρχή!
Μπραβο σε ολους!
Νετρίνα,
ευχαριστώ πολύ για το κείμενό σου, είναι εξαιρετική τιμή για μένα και μόνο που την παρακολούθησες.
Χαίρομαι τόσο πολύ όταν μία "κριτική" όχι απλά βρίσκεται κοντά στα όσα με οδήγησαν στη δημιουργία αυτής, της συγκεκριμένης, ταινίας, αλλά οδηγεί τη σκέψη μου σαν πρώην πλέον δημιουργός της και νυν πια θεατής της ακόμα παραπέρα. Δίνεις έτσι και έμπρακτα μια απάντηση για το ρόλο του θεατη/αναγνώστη.
Ανυπομονώ να τα ξαναπούμε - και από κοντά!!
πανο κ αχιλλεα,
ειναι περιττο να πω οτι περασα υπεροχα αυτο το διημερακι με την ωραια παρεα σας. επισης περιττο να πω κι αλλα πραγματα για την ταινια. το οτι μου αρεσε πολυ, το καταλαβατε. το οτι ειναι ενα πολυ δυνατο ταινιακι, το ξερετε απο μονοι σας. αυτο ειναι απλα μια προσπαθεια αναγνωσης, οπως το ειδα εγω :))
εταλον,
το κειμενακι ειναι απλα περιγραφη αυτου που εδειξε ο αχιλλεας με εικονες..! μουτς
Δύο κόσμοι λοιπόν, ο πραγματικός & ο εικονικός. Ο ένας μέσ΄στον άλλο. Πώς να τους ξεχωρίσεις μερικές φορές; Ποιός είναι πιο ισχυρός; Ποιός αντιμετωπίζεται πιο εύκολα;)
Τεράστια & τραγική η δύναμη του μέσου. Από τον πολίτη Καίην μέχρι την "Χαμένη τιμή της Κατερίνας Μπλουμ"
Συναρπαστική προσπάθεια η δημιουργία μιας ταινίας ή ενός βιβλίου...
"Το άλλο δωμάτιο" δεν το είδα, αλλά τα κείμενά σου είναι πάντα τόσο πολύ κατατοπιστικά !!
καισαρα
εδω το "μεσο" αγιαζει οποιοδηποτε σκοπο..!
πραγματικα, πόσο συγκλονιστικη η αισθηση να δημιουργεις ενα εργο τεχνης. :)
Που να δεις και την ΑΡΧΗ... ;)
Post a Comment