"..κι από τον εξώστη εκείνο βλέπω την ίδια ταινία, κάθε καλοκαίρι το "Θάνατο στη Βενετία".."
Μια πόλη. Ένα ιδανικό.
Και το θάνατο.
Η απόλυτη ομορφιά που σε πνίγει.
"Αυτός που προσπαθεί να πετύχει το Εξαιρετικό, λαχταρά να ξεκουραστεί στο Τέλειο. Και δεν είναι άραγε το Τίποτα μια μορφή του Τέλειου;"
[Tomas Mann, "Death in Venice".
Οι φωτογραφιες, καρε από την ομώνυμη ταινία του Luchino Visconti.
Οι στίχοι, ΣτερεοΝοβα, "Εξώστης"]
8 comments:
Βγαίνει μόνο η τελευταία φωτο..πάλι, μπορεί να φταίει εδωπέρα ο ακαμάτης.
Gustav Mahler.
Γκούσταφ φον Άσενμπαχ
Ντερκ Μπόγκαρντ
Χρώματα
Εικόνες
Πρόσωπα
Αισθησιαμός !!!
Κοίτα, νετρίνα, οι φωτογραφίες μπορεί να είναι από την ταινία ... δεν είναι όμως για τον δικό μου υπολογιστή (εκτός από την τελευταία).
Παρακαλείσαι, λοιπόν, ή να τις αντικαταστήσεις ή να μας τις περιγράψεις.
ουπς! ο μπλογκερουλης αποφασισε να παιξει μαζι μου και να αποφασισει να χαλασει εν ψυχρω ολο το concept του ποστ. [σε εμενα η φωτογραφιες εβγαιναν κανονικα>:( ].. τις εβγαλα και τις ξαναανεβασα.
ελπιζω να εγινε η δουλεια.
ceasar, εχεις εντρυφησει (και) σε αυτο το θεμα. τι να πω.. ειλικρινα απλα χαιρομαι παρα πολυ καθε φορα αφηνεις τις λεγεωνες σου και περνας απο εδω :)
Τώρα τις βλέπω και γω, τελικά, νετρίνα, παρακάλια θέλεις για να κάνεις κάτι, αυτό έχω καταλάβει.
Κατά τα άλλα, το έργο είναι απλά τέλειο. Το ίδιο και οι συντελεστές του. Και χαίρομαι που μας το θυμίζεις.
ωραίο!
Δυό, τρία πράγματα ακόμη γι΄αυτόν τον κινηματογραφικό πίνακα :)
Το αντατζιέτο από την «Πέμπτη Συμφωνία» του Γκούσταβ Μάλερ
έγινε δημοφιλές όταν το χρησιμοποίησε ο Ιταλός σκηνοθέτης Λουκίνο Βισκόντι στην ταινία του «Ο θάνατος στη Βενετία». Η συμφωνία τού Αυστριακού συνθέτη θεωρείται από τις πιο αριστουργηματικές σελίδες του συμφωνικού ρεπερτορίου.
Η μουσική του Γκούσταβ Μάλερ συνοδεύει εξακολουθητικά το "Θάνατο στη Βενετία", την οποία καθόλου τυχαία δεν επέλεξε ο Βισκόντι στην ομώνυμη ταινία. Εκείνο το adagietto (αργό) από την «Πέμπτη» είναι σαν βύθισμα κυματοειδές στην ύπαρξη.
Κάποτε πήγαινα στο Λίντο.
Έχω να πάω τέσσερα χρόνια νομίζω - ή μήπως είναι πέντε; Κάτι με κρατάει μακριά του - αλλά νομίζω ότι φέτος δεν θα μοθ τη γλυτώσει. Ελπίζω δηλαδή.
Υπέροχο το χαρμάνι που έπλεξες!
Post a Comment